Di bawah Konvensyen Geneva, banduan-banduan yang tidak menyumbang kepada usaha peperangan kerana penyakit atau ketidakupayaan berhak untuk dihantar pulang ke negara asal mereka. Itu tidak mengira bilangan banduan yang terjejas; kuasa penahanan tidak boleh menolak permintaan yang tulen.[2]

Dalam konvensyen tahun 1929, ia meliputi Perkara-perkara 68 hingga 74 dan lampiran. Salah satu program pertukaran terbesar telah dijalankan oleh Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah semasa Perang Dunia II di bawah terma-terma ini.[3] Di bawah Konvensyen Geneva Ketiga tahun 1949, ia meliputi Perkara-perkara 109 hingga 117.

Perang Dunia II di Yugoslavia menyaksikan pergelutan ganas di antara angkatan bersenjata Reich Ketiga dan Partisan yang diketuai oleh komunis. Walaupun begitu, kedua-dua pihak merundingkan pertukaran tahanan hampir sejak awal perang. Dalam keadaan yang luar biasa, hubungan awal ini berkembang menjadi persetujuan pertukaran rasmi, berpusat pada penciptaan zon neutral, mungkin satu-satunya di Eropah yang diduduki, di mana banduan kerap ditukar sehingga akhir April 1945, menyelamatkan beberapa ribu nyawa.[4]